Superación. A fotógrafa invidente.

Amy Hildebrand é unha fotógrafa estadounidense que padece albinismo dende o seu nacemento, o que provocou que perdese a vista dende moi pequena. Os médicos aseguraron que a súa cegueira era irreversible, pero os seus pais non se resignaron e enrolaron a súa filla nun ensaio clínico. Grazas ao implante dunhas lentes de contacto especiais e algunha que outra operación, aos oito meses era capaz de distinguir sombras, formas e cores. Amy cumpriu os 15 anos intentando levar unha vida norma. Por entón era capaz de estudar como unha nena máis grazas á axuda dunha lousa branca e un profesor asistente. Foi naquela época na que descubriu de forma casual a súa verdadeira vocación: a fotografía. Un día estaba na praia cos seus pais e colleu unha cámara para facer unhas fotos ao seu irmán pequeno. Así que malia todas as súas limitacións decidiu estudar fotografía. Como sempre acontece nestes casos, encontrou moita xente no seu camiño suxeríndoo que se toparía con barreiras imposibles de superar, entre eles algúns profesores de escolas de fotografía que se resistiron a aceptar o seu ingreso. É difícil explicar como funciona a vista de Amy. Todo se basea en que só é capaz de recoñecer cousas que están a 20 centímetros da súa vista, e utiliza a súa memoria visual para reconstruír a realidade que non é capaz de captar cos ollos. Quizais este proceso mental sexa a causa da atmosfera e a luz que plasma as súas fotos. Unha verdadeira lección que nos ensina que todo pode conseguirse. Cando moitos de nós suspiramos por un equipo mellor, hai persoas que logran grandes cousas con barreiras moito máis grandes. Historias como estas son cada vez máis complicadas de encontrar nunha sociedade tan sumida no pesimismo e o conformismo, así que benvida sexa.

Herdanzas psicolóxicas e emocionales

Temores, formas de expresar sentimentos e emocións, formas de tomar decisións e moitas condutas que ás veces, son herdadas de forma inconsciente e outras veces de forma consciente. Moitas das formas de condutas herdadas que adquirimos dos nosos pais; herdámolas de xeito voluntario ou involuntario. Estes patróns de condutas, aprendémolos por imitación de modelos, presentados polos nosos pais, familiares e demais achegados ao ámbito onde nos desenvolvemos cando somos nenos. Podemos aprender por acatar ordes, consellos e suxestións dos nosos pais acerca de como consideran eles, qe debemos facer as cousas, pero tamén podemos aprender con simplemente ver os nosos pais, como resolven eles os seus asuntos, persoais, e dependendo de como vemos que eles resolven as situacións que se lle presenten, así aprendemos a actuar e a interactuar co mundo que nos rodea.

Retroactividade.

Encontrei unha noticia interesante sobre un experimento feito a algunhas persoas para ver o tempo e modo de reacción ante unhas imaxes. O experimento era o seguinte:

A uns"coballas" ensinábanselles fotos agradables e outras desagradables; e pedíaselles que as cualificasen como positivas ou negativas. Nada máis ensinarlles cada unha, inseríase durante milisegundos unha palabra positiva ou negativa (unhas concordaban coa "postividad" ou "negatividad" da foto, e outras non). Os voluntarios tardaban menos en dar a resposta (a que fose) cando a palabra e a foto eran do mesmo signo que cando non concordaban.
Na versión clásica do experimento, mostrábanlles a palabra antes que a foto; aquí, os participantes tamén contestaban máis rápido cando a foto e a súa palabra coincidían.

Por que todos algunha vez soñamos que volábamos?

A menos que sexa un soño lúcido (no que o voo está dirixido polo noso propio desexo), os soños nos que voamos (non aqueles en que só caemos) sorpréndennos moitísimo. O que fai que os lembremos e pensemos que son comúns a todos é que neles se "vencen" as leis físicas. A sorpresa de alcanzar esta sensación fai que non a esquezamos. Pero estas fantasías son tan habituais como aquelas nas que nos perseguen ou nas que estamos espidos no medio da rúa.

Sabes en que instante durmícheste?

Estás canso. Sentes como lentamente os ollos péchanseche e pensas: "Agora quedareime durmido". Uns instantes despois, segues esperto, ou case. Pensas en ovellas, as contas? E de súpeto, espértasche. "Cando me quedei durmido"?, pregúntasche. Ninguén lembra o momento en que queda durmido.

Tristán Beckinschtein, neurocientífico da Universidade de Cambridge, asegura: "Non é que non lembremos cando nos durmimos, é que non temos ningunha referencia mental de cando sucedeu. Un experimento sinxelo que quero realizar a este respecto é o seguinte: no laboratorio, un voluntario é sometido a un electroencefalograma (EEG) e debe levar a conta duns tons que se producen cada cinco segundos. Cando vemos polo EEG que se durmiu, espertámoslle e preguntámoslle en que número de ton durmiuse. 'No 64', poida que responda. Entón, fixámonos cando nos di o EEG que se durmiu e comparamos os datos. É un experimento sinxelo, fáltanos afinar algúns detalles".

Podes soñar o que queiras? .

Mark Blagorve, psicólogo da Universidade de Swansea e especialista en soños e estados de consciencia, dános as claves para dirixir os nosos soños: "O primeiro é preguntarnos cando estamos conscientes: estou esperto ou estou a soñar? Co tempo, e despois dalgunhas semanas deste adestramento, poderasche facer esta pregunta en soños. Ao principio dirás que estás esperto, que é a resposta equivocada, pero outras veces darasche conta de que é un soño, e nese momento quizá poidas controlar o argumento. Os soños lúcidos ás veces ocorren de modo espontáneo, e outras só a partir de que a persoa sabe que é posible ter este tipo de fantasías".

Por que sentes frío ou dor mentres dormes?.

Atópasche no alto dunha montaña. Non só ves a paisaxe que che rodea, tamén sentes o frío, o tacto rugoso da pedra e aínda o vento... Como é posible se estás a soñar? A realidade é que "o cerebro garda toda a información que aprendemos mentres estamos espertos", asegura Eduardo Estivill. "Estas sensacións son almacenadas en áreas do cerebro aínda descoñecidas, pero durante as fantasías podemos lembrar sensacións vividas, tanto físicas como psíquicas."
Pero non só da memoria vive o soño. "As sensacións de frio ou dor danse", aclara Xullo Fernández Mendoza, "porque o organismo non está inactivo durante o soño, non está pechado ao exterior, mesmo durante o soño profundo hai microestados nos que se procesa información tanto interna como externa".