Superación. A fotógrafa invidente.

Amy Hildebrand é unha fotógrafa estadounidense que padece albinismo dende o seu nacemento, o que provocou que perdese a vista dende moi pequena. Os médicos aseguraron que a súa cegueira era irreversible, pero os seus pais non se resignaron e enrolaron a súa filla nun ensaio clínico. Grazas ao implante dunhas lentes de contacto especiais e algunha que outra operación, aos oito meses era capaz de distinguir sombras, formas e cores. Amy cumpriu os 15 anos intentando levar unha vida norma. Por entón era capaz de estudar como unha nena máis grazas á axuda dunha lousa branca e un profesor asistente. Foi naquela época na que descubriu de forma casual a súa verdadeira vocación: a fotografía. Un día estaba na praia cos seus pais e colleu unha cámara para facer unhas fotos ao seu irmán pequeno. Así que malia todas as súas limitacións decidiu estudar fotografía. Como sempre acontece nestes casos, encontrou moita xente no seu camiño suxeríndoo que se toparía con barreiras imposibles de superar, entre eles algúns profesores de escolas de fotografía que se resistiron a aceptar o seu ingreso. É difícil explicar como funciona a vista de Amy. Todo se basea en que só é capaz de recoñecer cousas que están a 20 centímetros da súa vista, e utiliza a súa memoria visual para reconstruír a realidade que non é capaz de captar cos ollos. Quizais este proceso mental sexa a causa da atmosfera e a luz que plasma as súas fotos. Unha verdadeira lección que nos ensina que todo pode conseguirse. Cando moitos de nós suspiramos por un equipo mellor, hai persoas que logran grandes cousas con barreiras moito máis grandes. Historias como estas son cada vez máis complicadas de encontrar nunha sociedade tan sumida no pesimismo e o conformismo, así que benvida sexa.

Herdanzas psicolóxicas e emocionales

Temores, formas de expresar sentimentos e emocións, formas de tomar decisións e moitas condutas que ás veces, son herdadas de forma inconsciente e outras veces de forma consciente. Moitas das formas de condutas herdadas que adquirimos dos nosos pais; herdámolas de xeito voluntario ou involuntario. Estes patróns de condutas, aprendémolos por imitación de modelos, presentados polos nosos pais, familiares e demais achegados ao ámbito onde nos desenvolvemos cando somos nenos. Podemos aprender por acatar ordes, consellos e suxestións dos nosos pais acerca de como consideran eles, qe debemos facer as cousas, pero tamén podemos aprender con simplemente ver os nosos pais, como resolven eles os seus asuntos, persoais, e dependendo de como vemos que eles resolven as situacións que se lle presenten, así aprendemos a actuar e a interactuar co mundo que nos rodea.

Retroactividade.

Encontrei unha noticia interesante sobre un experimento feito a algunhas persoas para ver o tempo e modo de reacción ante unhas imaxes. O experimento era o seguinte:

A uns"coballas" ensinábanselles fotos agradables e outras desagradables; e pedíaselles que as cualificasen como positivas ou negativas. Nada máis ensinarlles cada unha, inseríase durante milisegundos unha palabra positiva ou negativa (unhas concordaban coa "postividad" ou "negatividad" da foto, e outras non). Os voluntarios tardaban menos en dar a resposta (a que fose) cando a palabra e a foto eran do mesmo signo que cando non concordaban.
Na versión clásica do experimento, mostrábanlles a palabra antes que a foto; aquí, os participantes tamén contestaban máis rápido cando a foto e a súa palabra coincidían.

Por que todos algunha vez soñamos que volábamos?

A menos que sexa un soño lúcido (no que o voo está dirixido polo noso propio desexo), os soños nos que voamos (non aqueles en que só caemos) sorpréndennos moitísimo. O que fai que os lembremos e pensemos que son comúns a todos é que neles se "vencen" as leis físicas. A sorpresa de alcanzar esta sensación fai que non a esquezamos. Pero estas fantasías son tan habituais como aquelas nas que nos perseguen ou nas que estamos espidos no medio da rúa.

Sabes en que instante durmícheste?

Estás canso. Sentes como lentamente os ollos péchanseche e pensas: "Agora quedareime durmido". Uns instantes despois, segues esperto, ou case. Pensas en ovellas, as contas? E de súpeto, espértasche. "Cando me quedei durmido"?, pregúntasche. Ninguén lembra o momento en que queda durmido.

Tristán Beckinschtein, neurocientífico da Universidade de Cambridge, asegura: "Non é que non lembremos cando nos durmimos, é que non temos ningunha referencia mental de cando sucedeu. Un experimento sinxelo que quero realizar a este respecto é o seguinte: no laboratorio, un voluntario é sometido a un electroencefalograma (EEG) e debe levar a conta duns tons que se producen cada cinco segundos. Cando vemos polo EEG que se durmiu, espertámoslle e preguntámoslle en que número de ton durmiuse. 'No 64', poida que responda. Entón, fixámonos cando nos di o EEG que se durmiu e comparamos os datos. É un experimento sinxelo, fáltanos afinar algúns detalles".

Podes soñar o que queiras? .

Mark Blagorve, psicólogo da Universidade de Swansea e especialista en soños e estados de consciencia, dános as claves para dirixir os nosos soños: "O primeiro é preguntarnos cando estamos conscientes: estou esperto ou estou a soñar? Co tempo, e despois dalgunhas semanas deste adestramento, poderasche facer esta pregunta en soños. Ao principio dirás que estás esperto, que é a resposta equivocada, pero outras veces darasche conta de que é un soño, e nese momento quizá poidas controlar o argumento. Os soños lúcidos ás veces ocorren de modo espontáneo, e outras só a partir de que a persoa sabe que é posible ter este tipo de fantasías".

Por que sentes frío ou dor mentres dormes?.

Atópasche no alto dunha montaña. Non só ves a paisaxe que che rodea, tamén sentes o frío, o tacto rugoso da pedra e aínda o vento... Como é posible se estás a soñar? A realidade é que "o cerebro garda toda a información que aprendemos mentres estamos espertos", asegura Eduardo Estivill. "Estas sensacións son almacenadas en áreas do cerebro aínda descoñecidas, pero durante as fantasías podemos lembrar sensacións vividas, tanto físicas como psíquicas."
Pero non só da memoria vive o soño. "As sensacións de frio ou dor danse", aclara Xullo Fernández Mendoza, "porque o organismo non está inactivo durante o soño, non está pechado ao exterior, mesmo durante o soño profundo hai microestados nos que se procesa información tanto interna como externa".

Poden lerchos e implantarchos?.

"Dentro de dúas décadas seremos capaces de ler os soños das persoas. Ao mesmo tempo que os están vivindo". Quen asegura isto, é Jack Gallant, psicólogo do departamento de Neurociencias da Universidade de Berkeley e un dos 10 expertos en soño entrevistados para este Dossier.
Actualmente, Gallant está a traballar nun software que rexistra e compara a actividade cerebral dun voluntario ao observar diferentes fotografías. Logo, un escáner estuda o seu cerebro mentres se lle mostra unha das imaxes. O programa logra deducir que foto está a ver grazas á súa actividade cerebral.
Basicamente, o traballo consiste en descubrir que sucede no noso cerebro cando vemos a cor verde, a area, unha mazá ou cando pensamos en voar. Cada un destes xestos podería asociarse a un tipo de actividade cerebral específica, e se, ao durmir, o software detecta eses patróns, saberemos que está a soñar a persoa.
O seguinte descubrimento, sorprendente e inesperado, é que o cerebro dun recentemente nado, cando dorme, utiliza os soños para aprender a mover o seu corpo. Si, tal e como soa. Así o asegura, desde Suecia, Jens Schouenborg, neurocientífico da Universidade de Lund.
"Cando naceu a miña filla menor, levala á cama converteuse nunha tarefa titánica. Polo menos ata que cumpriu un ano", sinala Lund. "Por iso, adoitaba deitarme ao seu lado ata que se durmise. Sabía cando estaba totalmente durmida porque os seus músculos empezaban a palpitar. Despois de moitas noites, deime conta de que ese tremor dos músculos seguía un patrón. Así foi como se me ocorreu a idea de que este movemento involuntario tivese un propósito. E comecei o experimento." O experimento ao que se refire podería ser a resposta a un dos enigmas máis huidizos da ciencia: para que durmimos?
Schouenborg e o seu equipo de investigación estudaron durante dez anos dous grupos de ratas de menos de dúas semanas de vida mentres durmían. Na súa contorna natural, en plena noite, as ratas moven a cola de dereita a esquerda; trátase dun movemento involuntario que lles permite tocar a outro membro da camada. O contacto achégalles seguridade, algo similar ao que sucede cando os nosos fillos piden durmir connosco.
Este científico sueco dividiu as ratas en dous grupos: a un deles sopráballes aire dirixido á beira esquerdo da cola cando a movían cara á dereita, e viceversa, mentres que o outro grupo recibía o aire de forma coherente. Ás dúas horas, as ratas do primeiro grupo empezaron a mostrar un estraño reflexo: se lles achegaban un láser á beira esquerdo da cola, movíana cara á fonte de calor, e non a apartaban, como sería lóxico.
Segundo Schouenborg: "Nun sistema nervioso recentemente formado, leste podería ser o mecanismo que constrúe as canles nerviosas desde a medula espinal cara aos músculos, de modo que no futuro o cerebro recoñeza o camiño exacto para controlar determinados movementos en vixilia". Cando nacemos, soñar ensínanos a movernos.

Os segredos dos soños.

De agora en diante procederemos a subir unha clase de noticias interesantes que encontramos acerca dos soños e, en xeral, con durmir.


É posible implantar un soño en outras persoas?
En que soña Morfeo cando durme? Pode que moi pronto o saibamos. Estamos moi cerca de espiar os soños axenos e compartilos propios. Así o confirman os seguintes descubrimentos: Deirdre Barret, psicóloga da Universidade de Harvard, utilizou a técnica de "incubación de soños" para que os seus estudantes resolveran un enigma mentres durmían. Primeiro físolles crear unha imaxe mental do problema e lles pediu que fose o último que viran antes de durmir. Logo lles recomendou no ssaltar da cama ao levantarse, para recuperar o soñado, xa que unha distracción o elimina. Barret descubriu que un 25% dos estudantes encontrou a solución ao problema mentres durmían. Pero hai outros modos de influir no soño axeno.  Por exemplo, "estimula-lo seu corpo rociándolo con auga", suxire Mark Balgrove, psicólogo da  Universidade de Swansea e experto en soños e estados de conciencia: "Así a sensación física se incorporará ao soño". E engade: "Tamén é posible facelo antes de que se durma, suxeríndolle que soñar. Funciona se é algo que a persoa lle interese. Se dúas persoas creen que poden encontrarse en soños poderían provocar un encontro onírico”.