Poden lerchos e implantarchos?.

"Dentro de dúas décadas seremos capaces de ler os soños das persoas. Ao mesmo tempo que os están vivindo". Quen asegura isto, é Jack Gallant, psicólogo do departamento de Neurociencias da Universidade de Berkeley e un dos 10 expertos en soño entrevistados para este Dossier.
Actualmente, Gallant está a traballar nun software que rexistra e compara a actividade cerebral dun voluntario ao observar diferentes fotografías. Logo, un escáner estuda o seu cerebro mentres se lle mostra unha das imaxes. O programa logra deducir que foto está a ver grazas á súa actividade cerebral.
Basicamente, o traballo consiste en descubrir que sucede no noso cerebro cando vemos a cor verde, a area, unha mazá ou cando pensamos en voar. Cada un destes xestos podería asociarse a un tipo de actividade cerebral específica, e se, ao durmir, o software detecta eses patróns, saberemos que está a soñar a persoa.
O seguinte descubrimento, sorprendente e inesperado, é que o cerebro dun recentemente nado, cando dorme, utiliza os soños para aprender a mover o seu corpo. Si, tal e como soa. Así o asegura, desde Suecia, Jens Schouenborg, neurocientífico da Universidade de Lund.
"Cando naceu a miña filla menor, levala á cama converteuse nunha tarefa titánica. Polo menos ata que cumpriu un ano", sinala Lund. "Por iso, adoitaba deitarme ao seu lado ata que se durmise. Sabía cando estaba totalmente durmida porque os seus músculos empezaban a palpitar. Despois de moitas noites, deime conta de que ese tremor dos músculos seguía un patrón. Así foi como se me ocorreu a idea de que este movemento involuntario tivese un propósito. E comecei o experimento." O experimento ao que se refire podería ser a resposta a un dos enigmas máis huidizos da ciencia: para que durmimos?
Schouenborg e o seu equipo de investigación estudaron durante dez anos dous grupos de ratas de menos de dúas semanas de vida mentres durmían. Na súa contorna natural, en plena noite, as ratas moven a cola de dereita a esquerda; trátase dun movemento involuntario que lles permite tocar a outro membro da camada. O contacto achégalles seguridade, algo similar ao que sucede cando os nosos fillos piden durmir connosco.
Este científico sueco dividiu as ratas en dous grupos: a un deles sopráballes aire dirixido á beira esquerdo da cola cando a movían cara á dereita, e viceversa, mentres que o outro grupo recibía o aire de forma coherente. Ás dúas horas, as ratas do primeiro grupo empezaron a mostrar un estraño reflexo: se lles achegaban un láser á beira esquerdo da cola, movíana cara á fonte de calor, e non a apartaban, como sería lóxico.
Segundo Schouenborg: "Nun sistema nervioso recentemente formado, leste podería ser o mecanismo que constrúe as canles nerviosas desde a medula espinal cara aos músculos, de modo que no futuro o cerebro recoñeza o camiño exacto para controlar determinados movementos en vixilia". Cando nacemos, soñar ensínanos a movernos.